Je bent er zot van, of je bent er helemaal niet voor. Of je valt ergens tussenin. Zoals ik.
De eerste dagen vond ik het fantastisch: onze hele stad getransformeerd tot een gigantische feestenzone. Met 1001 activiteiten, voor elk wat wils. Ik maakte er werk van om met mijn kinderen zoveel mogelijk verschillende, leuke dingen te doen. En ze genoten met volle teugen.
We gingen naar de opening van de Gentse Feesten en aten een beetje vettigheid. Want dat hoort er toch een beetje bij. :-)
De kinderen liepen dansten ook mee in de Kleurenstoet met balletschool Favole. Sien mocht het zelfs uitleggen op AVS. Vonden ze wel leuk denk ik, maar was wel vermoeiend.
We gingen naar “Forever, happily” van Collectif Malunés. Heerlijke voorstelling op een fantastische locatie. Houtdok ken ik goed omdat ik er regelmatig passeer op mijn looptochten. Ik heb het al veel zien evolueren maar de komende jaren zal het er nog veel mooier worden. Alleszins: nu met de circustent was het op zich al een magische plek. De voorstelling: mixed-up sprookjes, veel acrobatie en wondermooie belichting.
De avond nadien gingen we naar Tipping Point van Ockham’s Razor. Ook acrobatie, maar helemaal anders. Bijna wiskundig. Mooi lijnenspel, minimalistisch. Op het puntje van onze stoel met onze mond open zaten we te kijken.
Dat waren de twee voorstellingen die we op voorhand hadden geboekt en maar goed ook, want ze waren snel uitverkocht. Een mens moet soms zijn huiswerk goed doen.
We gingen ook naar Datakamp, Baudelo, gewoon een beetje rondlopen. Het vuurwerk.
En dan vertrok Janne op scoutskamp en hadden Sien (en ik) het een beetje gehad met de Gentse Feesten. Al gingen we nog wel hier en daar naar toe, maar nooit lang. Aangezien ik (verplicht) verlof heb tijdens de Gentse Feesten werd er dan maar veel geklust in huis. Ramen schilderen en zo. Ik deed nog wel een paar dingen, zoals het optreden van collega Tijs.
En toen ging Sien ook op kamp en ging ik de laatste 2 avonden nog eens naar de Feesten. Niet laat, want daar kan ik toch niet tegen. En er moest ook gelopen worden, een kleine 25 km op zondagochtend.
En vanmorgen ging ik werken en moest ik me een weg banen tussen de zatte mensen, de vuiligheid en de mensen die aan het opkramen is. Nog heel even en de stad is terug van ons. En een beetje dood voor een paar weken. Maar dat is niet erg. Want het is goed geweest. Tot volgend jaar!
